متغیرها (variables) جزء مباحث پایه در برنامه نویسی هستند. اگر بخواهیم مثالی برای متغیر در دنیای واقعی بیاوریم، می‌توانیم آن را به جعبه‌هایی تشبیه کنیم که از آن برای نگهداری اشیاء مختلف استفاده میشود. همانطور که در دنیای واقعی با توجه به ابعاد و اندازه اشیاء جبعه‌هایی مناسب با آن شی میسازند، در دنیای برنامه نویسی هم با توجه به نوع داده‌ای که داریم از متغیر مناسب مناسب با آن استفاده میکنیم.
در مطلب قبل کمی با محیط Interactive پایتون آشنا شدیم و اولین برنامه‌مان را با استفاده از زبان پایتون در آن نوشتیم. در این مطلب قصد داریم بیشتر با مفسر پایتون در محیط Interactive کار کنیم. پایتون میتواند در نقش یک ماشین حساب کارآمد ظاهر شود، بیاید با هم کمی حساب و کتاب انجام بدیم.
پایتون را میتوان در دو مود اینتراکتیو (Interactive mode) و اسکریپت (Script mode) اجرا کرد. فعلا ما با اینتراکتیو مود کار خواهیم کرد. برای ورود به مود اینتراکتیو دو راه پیش رو داریم. راه اول این است که اگر IDLE را روی سیستمتان نصب دارید، آن را اجرا کنید.
برای دیدن تصویر در سایز بزرگ کلیک کنید
با اجرای IDLE صفحه‌ای شبیه به تصویر بالا برای شما باز میشود. در خط اول توضیحاتی راجع به نسخه پایتونی که روی سیستم اجرا میشود و همچنین مشخصات کامپیوتر میبینیم. در خط دوم هم یکسری دستورات معرفی شدند که با اجرا آنها اطلاعات بیشتری را بدست می‌آوری که اگر علاقه‌مند باشید میتوانید خودتان آنها را اجرا کنید. اما در خط سوم علامت '<<<' را می‌بینید. به این علامت می‌گویند prompt و دیدن آن نشان میدهد که ما در مود اینتراکتیو هستیم و مفسر پایتون منتظر ما است تا دستور جدیدی را وارد کنیم.
پایتون (Python) یک زبان برنامه نویسی پویا، سطح بالا، شی گرا و همه منظوره است که تقریبا برای هر کاری میتوان از آن استفاده کرد، از ساخت وب سایت بگیر تا ایجاد هوش مصنوعی میشود روی پایتون حساب باز کرد. پایتون ساینتکس (Syntax) ساده‌ای دارد که یادگیری آن را برای برنامه نویس‌های تازه کار آسان میکند و کتابخانه‌های بسیار گسترده و غنی دارد که دست شما را برای انجام هر کاری باز میگذارد.
امروزه زبان پایتون از محبوبیت بسیار بالایی برخوردار است و کسب و کارهای کوچک و بزرگ زیادی هستند که از زبان برنامه‌نویسی پایتون استفاده میکنند. منابع آموزش زیادی هم برای این زبان برنامه نویسی در دسترس است.
